خانه‌دار شدن اقشار کم‌درآمد با اتکا به الگوی «مسکن تدریجی»
مطالعه تجربه کشورهای میان درآمد نظیر شیلی، برزیل و کلمبیا نشان می‌دهد می‌توان به نیاز سکونتی بدمسکن‌های ساکن بافت‌های فرسوده و حاشیه‌نشین‌ها به نحو مطلوب و بدون فشار مستقیم بر دولت و متقاضیان پاسخ داد؛ رویکرد موسوم به «مسکن تدریجی» که در قالب آن اقشار کم‌درآمد در یک بنای محدود با تامین حداقل‌های لازم برای سکونت، مستقر می‌شوند و سپس طی یک فرآیند تدریجی سه تا پنج ساله مسکن خود را متناسب با توان مالی خود تکمیل می‌کنند.